Tęsknię za bohaterami... Ja cały czas głęboko w sercu czuję się tak, jakbym znała chłopaków z One Direction. Jestem dumna z ich osiągnięć z tego, że są szczęśliwi... Koniec hejtowania. Wydoroślałam i chcę ich szczęścia (nawet jeśli cholernie podkochiwałam się w Louis'ie xd).
Czasami mam taką chęć stworzyć coś jeszcze z moimi bohaterami, bo... pokochałam ich. Abby jest na prawdę wspaniałą... postacią. Bo niestety to tylko wytwór mojej wyobraźni, ale w zasadzie też część mojego serca.
Kochane napiszcie mi co u Was słychać? Pamiętacie o mnie jeszcze? Bo ja o Was nie zapomnę! O waszych miłych słowach, pochwałach i krytyce też. Często o Was myślę... Ten blog odmienił moje życie...
Prosiłyście także żebym czasem napisała, że o Was pamiętam. Także PISZĘ I PAMIĘTAM !!! A Wy piszcie co u Was !!!
Kocham Was ! ♥
black.character
PS: Nie wiem jakim cudem od mojego ostatniego rozdziału powiększyła sie liczba wejść o 15 000 !!! Czyli jeszcze ktoś tu wchodzi :D
My też za tb tęsknimy! Pamiętam jak czytałam fragment w którym uśmierciłaś Lou. Jechałam wtedy samochodem a dokładniej w bagarzniku (nie pytaj sie czemu) i ryczałam jak bóbr! Eh.. Uwielbiam dalej tego bloga i mam zamiar przeczytać go jeszcze raz kiedy nauczyciele trochę odpuszczą w GIM. Słuchaj, czy mogę cię prosić żebyś do mnie wpadła? Wiem że nie umiem pisać tak świetnie jak ty ale może też nie jestem najgorsza.. A uwierz że twoje zdanie bardzo sie dla mnie liczy.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam i całuje
Alex
Ja też strasznie tęsknie.. Choć kiedy uśmierciłaś Louisa miałam momenty w których już nie chciałam czytać tego opowiadania twierdząc że bez Lou to nie to samo. Lecz kiedy zaczęłam czytać następne rozdziały coraz bardziej lubiłam to opowiadanie. Bardzo tęsknie za czekaniem na nowe rozdziały na tym blogu bo bardzo je polubiłam!! Tęsknię w cholerę że się tak wyrażę.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam i zapraszam do mnie
my-story-one-direction.blogspot.com
Moniii
Jak mogłybyśmy zapomnieć?? W sumie to dzięki Tobie przekonałam się do One Direction. Szukałam blogów z opowiadaniami fantasy a trafiłam tutaj:D Pomyślałam sobie: "Blog o One Direction?? nie mam zamiaru czytać czegoś takiego." No ale ciekawość zwyciężyła:) Zaczęłam czytać Twojego bloga i wciągną mnie on niesamowicie, ciągle przeżywałam uczucia bohaterów i tak jak zapewne większość- nieraz płakałam...^^, To jest pierwszy blog o takiej tematyce jaki czytałam... Dopiero po jakimś czasie puściłam sobie ich piosenkę i ... w ten oto sposób dzięki Tobie stałam się Directionerką:D Wszystkie tęsknimy za tym opowiadaniem!! No ale cóż... wszystko ma swój koniec i początek...:(
OdpowiedzUsuńPozdrawiam i życzę kolejnego tak udanego opowiadania jak to:)
To chyba oczywiste, ze wchodzimy. Nigdy, ten blog niezostanie przeze mnie zapomniany :))
OdpowiedzUsuńAch... Pamiętam, pamiętam ;D
OdpowiedzUsuńTwoje opowiadanie było świetne <3
Tęsknie za nim bardzooo . ;p
Pamiętamy i wchodzimy. ;* Przeczytałam twojego bloga jeszcze z 3 razy, bo był niesamowity. ;xx
OdpowiedzUsuńJa tu wchodzę chyba codziennie i czytam po jednym rozdziale.
OdpowiedzUsuńZ Twoim blogiem wiąże się dużo wspomnień.
My też tęskinmy!
i-believe-in-yeasterday.blogspot.com/
Pamiętam, jak można o takim talencie zapomnieć. Przecztyałam kilka razy całe opowiadanie i nadal nie mam dość. Jesteś wspaniała! Z tym blogiem wiąże się dużo wspomnień. To dzięki Tobie postanowiłam stworzyć własnego bloga o One Direction.
OdpowiedzUsuńOczywiście, że tęsknię <3
http://bo-po-co-sie-zakochac-w-gwiezdzie.blogspot.com/
Oczywiście , że ludzie odwiedzają ten blog. Ja sama przeczytałam go dwa razy, taki jest świetny *_* Jest jednym z moich ulubieńców , a każdy rozdział przeżywałam jak mrówka okres xd No i dzięki tobie sama również odważyłam sie napisać wraz z koleżanką opowiadanie o 1D . Dziękuję <3
OdpowiedzUsuńonly--love--me.blogspot.com