środa, 7 marca 2012

szesnasty ♥

-Ma-max . Co tu robisz ? - wypowiedziałam z trudem, bo chłopak ściskał mnie mocno za szczękę.
-Przyjechałem po Ciebie. Zaraz wrócimy do naszego kochanego domku. - każde słowo wypowiadał jadowitym głosem. Miałam wrażenie jakby brał coś.
-Zostaw mnie - zaczęłam sie szarpać. I tak wiedziałam, że to nic nie da.
-Gdzie chcesz iść ? ZOstaniesz tu ze mną - przybliżył sie do mnie - i będziemy już razem.. na rawsze - wyszeptła mi do ucha. Łzy zaczęły spływać mi po policzku. W tym samym momencie Max zaczął mnie całować. Próbowałam go odepchnąć, ale byłam bezsilna. Nagle poczułam, że chłopak odkleił się ode mnie. Otworzyłam oczy.
-Odwal sie od niej ! - warknął znany mi dobrze głos. Nie widziałam chłopaka bo było ciemno.
-A ty tu czego dzieciaszku ?
-Mówie ci, żebyś się od niej odwalił !
-Ta ? Bo co ? - Max przybliżył się do mojego obrońy. Nall był od niego o głowę niższy.
-To - odpowiedział blondyn i uderzył Maxa pięścią w twarz. Ten jednak oddał mu i zaczęła sie prawdziwa bitwa. Niall leżał na ziemi, Max siedział na nim.
-Niall !
Byłam bezsilna, wiedziałam, że nie mogę mu pomóc, bo zaraz sama oberwe jednak rzuciłam się na Maxa. Ten tylko uderzył mnie prawym sierpowym co spowodowało, że upadłam na ziemie. Widziałam jak kopie blondyna. Podniosłam się z ziemi jednak zakręciło mi sie w głowie i oparłam się o ścianę budynku. W tym samym momencie jakby z nikąd pojawił się Louis, Harry i Zayn. Rzucili sie na Maxa. Wiedziałam, że ten nie ma szans. Odsunęli sie z nim na bok, ja podbiegłam do Nialla leżącego na ziemi. Był cały we krwi. Z nogi strasznie leciała mu krew.
-Niall.. Halo słyszysz mnie ? Niall !
Chłopak nie odpowiadał. Sprawdziłam mu oddech. Oddychał, ale nie reagował. Zrobiłam mu opaskę uciskową ze skrawka jego koszuli i zadzwoniłam po pogotowie. Spojrzałam na chłopaków. Harry i Zayn stali nad leżącym chłopakiem a Louis biegł w naszą stronę.
-Cii.. Już wszystko dobrze - powtarzał głaszcząc mnie po policzku. Narzucił mi swoją marynarkę na ramiona i mocno przytulił. Płakałam cały czas jak głupia. Bałam się co będzie dalej. Po chwili przyjechała karetka i policja. Widziałam jak biorą na noszach Nialla. Nie wiedziałam co z Maxem. Louis wpakował mnie do auta i ruszyliśmy do szpitala.
Siedzieliśmy w poczekalni. Wciąż chodziłam nerwowo w dwie strony. Louis siedziałam z twarzą zakrytą dłońmi. Po chwili do szpitala wparował Harry z Zaynem, a za nimi Liam.
-Co jest ? - zapytał ten ostatni.
-Nie wiemy jeszcze nic - odpowiedziałam - Co z Maxem ? - zapytałam chłopaków.
-Emm.. będziesz musiała im opowiedzieć wszystko co wiesz na jego temat.
No super. Jeszcze tego mi potrzeba. Zauważyłam doktora, który wyszedł z sali.
-I co ? - zapytał nerwowo mu sie przyglądając.
-Pan Horan odniósł duże obrażenia. Założyliśmy mu 7 szwów, ponieważ miał rozciętą brew i niestety.. przykro mi to mówić, ale... ma złamaną lewą nogę i musielismy ją wsadzić w gips .  - przemyślałam wszystko czego się dowiedziałam.
-Możemy go zobaczyć ? - zapytał z nadzieję Harry.
-Emm.. niestety ale... - spojrzał jednak na mnie i moją błagalną minę - no dobrze ale na chwilkę.
Zaczęlismy sie przepychać w drzwiach o to kto pierwszy wejdzie. Ostatecznie weszłam jako druga. Harry mnei wyprzedził.
-Stary jak się czujesz ? - zpaytał loczek podchodząc do łóżka. Spojrzałam na blondyna. Wyglądał okropnie.
-Nie widać ? - zpytał i o dziwo.. zaśmiał się.
-Niall - zwróciłam sie do niego, a ona spojrzał na mnie. Przy łóżku znalazła sie już cała zgraja - Dziękuję ci bardzo, że przybiegłeś. Nie wiem co by sie stało gdyby nie ty - rozpłakałam sie jak małe dziecko. Lou otoczył mnie ramieniem z Niall złapał za rękę.
-Nie masz za co dziękować. Długo cię nie było i postanowiłem wyjść cie poszukać. Następnym razem nie oddalaj się.
-To moja wina - wskazałam na gips.
-No przestań. Miesiąc i go zdejmą. Może nawet wcześniej - posłał mi uśmiech. Jak on to robił, że nawet w takiej sytuacji potrafił sie cieszyć ?
-Jutro wpadamy do ciebie z samego rana - zakomunikował Zayn wyszczerzając się.
-Tylko przynieście cos do jedzenia - odezwał sie blondyn a my wszyscy wybuchnęliśmy śmiechem. Następnie opuszczaliśmy salę nie chcąc męczyć Horana.
-Dzięki stary - powiedział w końcu Louis i przybił z blondynem żółwia.
-Oddasz w naturze - odpowiedział i zaśmiał się pod nosem.
-Niech ci Bóg w dzieciach wynagrodzi - dorzucił Tomlinson i wyszliśmy z sali. Wszyscy udaliśmy się do domu.
Wmyłam się i założyłam pidżamę. Następnie wpiegłam pod kołdrę i przykryłam sie nią pod samą szyję. Do pokoju wszedł Louis.
-Mogę z Tobą spać ? - zapytał głupkowato.
-A czy kiedykolwiek Ci nie pozwoliłam ? - zapytałam i odrzuciłam kołdrę koło mnie.
-No jasne. Już nie pamiętasz ? - zapytał ze śmiechem i położył sie koło mnie - Jezu jesteś lodowata - powiedział gdy trącił swoją nogą moją stopę.
-No bywa.
-Chodź tu - przysunął mnie do siebie i mocno przytulił. W przeciwieństwie do mnie był on gorący. Grzał niczym kaloryfer. Leżeliśmy w milczeniu. On gładził moje włosy a ja patrzyłam się w sufit wsłuchując się w bicie jego serca.
-O czym myślisz ? - zapytał w końcu.
-O tym  co by sie stało gdyby Niall nie przybiegł.
-A jak myślisz, co by teraz było.
-Na pewno nie byłabym już dziewicą.
-Co ?1 Dobierał sie do ciebie ? - zapytał wzburzony i popatrzył na mnie z dużymi oczami. Po moim policzku popłynęła samotna łza. Otarł ją kciukiem a ja lekko sie skrzywiłam.
-Co jest ?
-Nie nic..
-Nie ufasz mi ?
-Oczywiście, że ci ufam.. Po prostu dostałam od niego w twarz i mnie twochę boli.
-Tutaj ? - dotknął tego samego miejsca co przed chwilą. Pokiwałam głową - rano zobaczymy - posłał mi uśmiech.
-Louis ?
-Tak ?
-Co teraz z nim będzie ? - chłopak widać intensywnie sie zastanawiał
-Hmm.. wydaje mi się, że pójdzie za kratki jeśli opowiesz policji całą historię. Nie musisz tego robić jeśli nie chcesz - dodał pośpiesznie widząc moją przestraszoną minę.
-Zobaczymy jutro. A teraz mocno mnie przytul proszę.
Chłopak zaśmiał sie i wykonał polecenie. Pocałował mnie w szyję, policzek i usta. Złączylismy się w długim, namiętnym pocałnku. Czułam jak przeszywa mnie dreszcz. Na prawdę czułam sie przy nim bezpiecznie. Gdy się oderwaliśmy od isebie pogłaskał mne jeszcze po polisku.
-Dobranoc - powiedział i przytulił mnie do siebie.
-Dobranoc - odpowiedziałam pogrążając sie w krainie snów.


Kochani wiem, że krótki, ale nie mam dużo czasu a chciała coś wstawić dzisiaj. Obiecuję poprawę !
Sto lat dla naszej kochanej Angeliki ! Spełnienia wszystkich marzeń i dużo miłości kochana z okazji 18stych urodzin ! Nie przestawaj dla nas pisaćć prosimy !! ; ****
Dziękuję za wszystkie komentarze ((;
Pozdrawiam
black.character

7 komentarzy:

  1. Awwww Niall jaki kochany :)
    Mogłaś mi trochę oszczędzić męża a nie od razu nogę w gips :)
    Ja ci dam :)
    Rozdział boski jak zwyczaj :0
    Czekam na nexta :)
    Lovciam :*

    OdpowiedzUsuń
  2. Uhuhuhu, na szczescie przybiegl Niall ! <3 Niall mym bohaterem *.* Ehh, biedny blondynek :D Na szczescie jest teraz w miare ok :)

    OdpowiedzUsuń
  3. Końcówka mnie zachwyca! Jest boska. Abby i Louis pasują do siebie. Widać, że się kochają i są razem szczęśliwi. Bardzo szkoda mi Niall'a. Biedny chłopak chciał pomóc, a wylądował w szpitalu i to ze złamaną nogą. Ale jest bohaterem! I za to Go uwielbiam. Czekam na kolejny rozdział, który mam nadzieję pojawi się bardzo szybko.
    Jeszcze raz dziękuję za życzenia kochana.
    Pozdrawiam Angelika xoxo

    OdpowiedzUsuń
  4. Świetny rozdział, jak dobrze, że Niall w porę przybiegł :)

    OdpowiedzUsuń
  5. co z tego że krótki skoro jest naprawdę świetny : )
    (op-onedirection.blogspot.com)

    OdpowiedzUsuń
  6. Biedny Niall! No, ale został bohaterem ^^ Hm.. Czyżby coś między Abby i Niallem miało być? :d czekam na ciąg dalszy ;*

    OdpowiedzUsuń
  7. Niall został bohaterem, ale żal mi go nieźle oberwał ;( Abby i Louis pasują do siebie więc końcówka jest boskaa ; *

    http://now-is-love-on-one-direction.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń