wtorek, 15 maja 2012

pięćdziesiąty ♥

Burza zerwała się niesamowicie szybko i nie wiadomo skąd. Wychodziłam właśnie z Zaynem z restauracji z której osobom nie bardzo spieszyło się do wyjścia na deszcz. Lało jak z cebra, a na ulicy nie widać było żywego ducha. Kolejny grzmot i kolejny skurcz w żołądku. Za każdym razem tak było. Nie wiedziałam czemu. Uczepiłam się kurczowo brata, jakbym chciała się schować w jego kurtce.
-Wyluzuj. To tylko burza. Jak chcesz to możemy iść do hotelu. Jest tu obok. - zaproponował wskazując budynek.
-Zwariowałeś ? Mieszkamy tylko kilkanaście przecznic dalej, a nie zapomni, że Niall został sam w domu. Jak byś się czuł, gdybyś był na jego miejscu ? - zapytałam z wyrzutem, a ten tylko przewrócił oczami.
-No dobra, niech będzie. Zakładaj kaptur.
-Ta. Jakby to dużo dało. - wykonałam jednak polecenie i nie przejmując się za bardzo deszczem powędrowaliśmy do auta. Zajęłam pospiesznie miejsce i syknęłam z bólu, przy kolejnym grzmocie i tym samym skurczu.
-Co się stało ? - zapytał kładąc mi rękę na ramieniu.
-Nie nic. Po prostu brzuch mnie boli. - uśmiechnęłam się do niego blado, a ten patrząc do na mnie to na mój brzuch, odpalił auto.
-Niech będzie. - odjechaliśmy i już po kilku minutach zatrzymaliśmy się przed domem. Podbiegłam do drzwi i szybko weszłam do cieplutkiego wnętrza domu. Wymacałam ręką włącznik światła, ale nie zadziałał.
-No co jest. - jęknęłam, dalej klikając na przedmiot. - Niall ! - krzyknęłam zdejmując buty.
-W kuchni jestem. - usłyszałam dźwięk i poszłam w damą stronę starając się nie obijać o ściany. - Prądu nie ma. - poinformował mnie cały czas gapiąc się w jakiś punkt na stole.
-Stało się coś ? - zapytałam, a ten tylko pokiwał smutnie głową. - Na pewno. - zajęłam miejsce koło niego, ale ten powtórzył gest. - No dobrze... Niall twój palec ! - krzyknęłam widząc jak cały bandaż jest zakrwawiony.
-Co? A... - bez większego zainteresowania spojrzał na ranę. - Zrobimy nowy opatrunek najwyżej.
-O nie mój drogi. Krew leci za szybko.
-Gdzie jesteście ?! - usłyszałam spanikowany głos Zayna. No tak, bał się ciemności.
-Zayn jedziemy do szpitala z Niallem. To musi zobaczyć lekarz.
-Ale nic mi nie jest. - protestował blondyn, lecz nie wiedział, że ze mną się nie zadziera.
-Żadnych ale. Już biegiem do wyjścia. - przewrócił oczami, ale posłusznie wykonał moje polecenie.


-No dobra już powiedz. - powiedział blondyn przewracając oczami, wchodząc z gabinetu.
-Ale co takiego ?
-A nie mówiłam. - zaczął przedrzeźniać mój głos i robić głupie miny, a ja zachichotałam.
-Co ci zrobili ? - wskazałam głową na opatrunek na ręce.
-Kilka szwów. Niedługo się zagoi. - odparł naturalnym głosem i wzruszył ramionami.
-Ta co tam. Tylko kilka szwów, przecież nic się nie stało. Gdyby nie ja to być to olał i co wtedy ? Jedynie mógłbyś się wykrwawić czy coś takiego,ale co tam, przecież to tylko moje głupie gadanie prawda... - zaczęłam wymachiwać rękoma, kierując się do wyjścia.
-No już dobrze dobrze. Będę teraz Cię słuchał mamusiu.
-Bo moja siostrzyczka to ma zawsze racje stary, wiesz ? - wtrącił się Zayn klepiąc blondaska po plecach.
-Nie podlizuj się. - prychnęłam, a Horan się zaśmiał. Opuściliśmy szpital o 22 i udaliśmy się do domu.

-ZAYN-

Wieczorem, następnego dnia denerwowałem się jak nigdy. Przeczesywałem swoje słowy i poprawiałem garnitur przeglądając się w lusterku. Nigdy nie byłem tak spięty. Czułem, że pocą mi się dłonie.
-I jak tam ? - zapytała Abby wchodząc nieśmiało do pokoju z wielkim uśmiechem na ustach. - No no no. Jaki elegant.-Dzięki. - uśmiechnąłem się przekonując w jej słowach.
-Kiedy idziesz ? - zapytała a ja spojrzałem za zegarek.
-Tak w zasadzie to już. - odparłem i zszedłem na dół. Przy wyjściu założyłem płaszcz i szalik.
-Masz ? - zapytała a ja poklepałem pierś, jednocześnie sprawdzając czy zawartość kieszonki jest pełna. - Powodzenia. - pocałowała mnie w policzek, a ja odetchnąłem i wyszedłem z domu. Odpaliłem auto jednocześnie układając w głowię formę oświadczyn. Miałam nadzieję, że ją mile zaskoczę. Stanąłem przed JEJ blokiem i wyszedłem z samochodu z bukietem kwiatów. Pojechałem windą na odpowiednie piętro i zapukałem do drzwi z numerem 123C. Otworzyła mi piękna szatynka o czekoladowych oczach, przez które miękły mi kolana.
-Hej piękna. To dla Ciebie. - przywitałem się wyjmując zza pleców kwiaty. Ta uśmiechnęła się i odebrała je.
-Zaraz wrócę tylko schowam do wazonu. - odwróciła się, a ja zostałem przed drzwiami, tupiąc nerwowo nogą. Bałem się jak cholera. - Chodźmy. - odezwała się i zamknąwszy drzwi, pociągnęła mnie za rękę.

-Gdzie jesteśmy ? - zapytała gdy zgasiłem auto zatrzymując się nad jeziorkiem.
-Zamknij oczy. - poprosiłem, a ta wykonała moje polecenie. Dotknąłem jej ramion i zacząłem prowadzić w stronę oświetlonej altanki. Zatrzymałem się przed białymi schodkami. - Otwórz. - szepnąłem jej do ucha, a ta posłuchała mnie.
-Wow Zayn. Tu jest pięknie. - zrobiła wielkie oczy i uśmiechnęła się w moją stronę. Chwyciłem ją za rękę i poprowadziłem schodami w górę gdzie był przygotowany już stolik dla naszej dwójki. Zawsze wiedziałem, że lubiła łono natury, niestety altanka była zadaszona i otoczona szybkami z każdej strony. W temperaturze -10 niczego innego nie mogłem wymyślić. Odsunąłem jej krzesło, a ja zadęła swoje miejsce. Włączyłem radio z którego leciała jakaś wolna muzyczka. Zjedliśmy wspólnie kolację, a ja miałem wrażenie, że Tatiana jest jakaś inna. Albo to ja taki byłem, ręce trzęsły mi się w końcu jak nigdy, a łomot mojego serca słyszał chyba każdy w promieniu kilkunastu mil. Poprosiłem ją do tańca i razem bujaliśmy się w rytm wolnych kawałków. Zdecydowałem, że nadeszła właściwa pora.
-Tatiana... - zacząłem, a ta na mnie spojrzała. No Zayn odważ się. Odetchnąłem głęboko i przyklęknąłem na jedno kolano. Wyjąłem czerwone pudełeczko z wnętrza płaszcza i otworzyłem je, pokazując wnętrze dziewczynie. - Tatiano Natasho Middle. Kocham Cie jak nikogo innego i jestem gotów zostać przy Tobie na wieki. Czy zgodzisz się zostać moją żoną ? - w końcu wydusiłem to z siebie. Przygryzłem dolną warkę i wpatrywałem się w jej piękne oczy, które nieco przygasły. Jej twarz zbladła, a usta delikatnie się rozchyliły.
-Zayn ja... - do jej oczy zaczęły napływać łzy. Tylko nie wydawało mi się, aby to były łzy szczęścia. - Ja nie mogę. Ja kogoś mam. - To zabolało. Cholernie zabolało. Ścisnęło za serce i gardło. Poczułem, że temperatura mojego ciała jest podwyższona. Przełknąłem ślinę nie wiedząc co powiedzieć. Zastygłem w miejscu i nie ruszałem się, a dziewczyna usiadła na krześle płacząc w dłonie. - Chciałam Ci dzisiaj powiedzieć. - dodała, a ja dopiero teraz zrozumiałem, ż ona sobie nie żartuje. Nie błagam. przecież to musi być jakiś sen. Niech mnie ktoś uszczypnie ! - No powiedz coś !
-Ale co mam powiedzieć ? - zapytałem głupkowato podnosząc się w końcu z miejsca. Łzy cisnęły się do moich oczu, ale starałem być twardy i je powstrzymać. Dam przecież radę.
-To koniec. Przepraszam. - wypowiedziała i złapała torebkę, po czym wybiegła i pognała przed siebie. Stałem jak wryty. Nie goniłem jej, bo po co. W jednej chwili zmieniła moje życie o 180 stopni. Wszystkie plany na przyszłość stały się nieważne. Opadłem bezradnie na krzesło i zacząłem płakać jak małe dziecko. Nikt jeszcze nigdy mnie tak nie zranił. Nigdy ! Pierwszy raz czułem się tak wykorzystany. Wyjąłem z kieszeni komórkę i wybrałem numer do Abby.
-I jak braciszku? Zgodziła się ? - usłyszałem jej wesoły świergot i kłócących się chłopaków gdzieś w tle.
-Abby, ona mnie nie chce. Ma już kogoś. Poszła sobie. Odrzuciła mnie. Nie wiem co zrobić. Abby ja ją kocham ! - krzyczałem w telefon jak nienormalny. Nie wiedziałem czy cokolwiek zrozumiała z mojego bełkotu.
-Zayn zostań tam gdzie jesteś. Zaraz będę. - rozłączyła się, a ja spojrzałem na ekran, na którym było zdjęcie Tatiany. Rzuciłem nim z ogromną siłą przed siebie i wylądował w jeziorze. Tylko Abby wiedziała co się dzisiaj stanie i gdzie zabieram dziewczynę. Nie miałem teraz ochoty się z nikim widzieć. Opadłem bezradnie na podłogę i schowałem twarz w dłoniach modląc się, żeby to był zwykły sen.

-ABBY-

-Chłopcy zbierać się ! Wszyscy ! - krzyknęłam ubierając buty.
-Ale po co ? - jęknął schodzący po schodach Harry.
-Masz się ubierać i już ! - wydarłam się na niego, a ten aż podskoczył. Nic nie mówiąc ubrał buty tak samo jak Horan. Zarzuciliśmy na siebie płaszcze i wyszliśmy z domu. Wpakowaliśmy się do auta.
-Gdzie mam jechać ? - zapytał cicho i niepewnie Hazza. Przestarszył się mnie, ale teraz nie obchodziło mnie to.
-Tak. - podałam mu karteczkę na której nabazgrałam adres, a ten ruszył.
-Powiesz nam o co chodzi ? - zapytał Niall po chwili ciszy.
-Zayn chciał się oświadczyć Tatianie, ale go odrzuciła. - wyrzuciłam szybko rozglądając się na boki, tak jakbym miała tam dojrzeć brata.
-Że co ?! - Harry aż zahamował z piskiem opon. - Żartujesz sobie ? - spojrzał na mnie, a ja posłałam mu mordercze spojrzenie.
-A wyglądam tak ?! Dalej jedź. - walnęłam w siedzenie kierowcy, a ten z jeszcze większą prędkością ruszył w wyznaczone miejsce. Dojechaliśmy po kilku minutach. Wyskoczyłam jak oparzona z auta i pobiegłam w stronę altanki. - Zayn ! - krzyknęłam, ale nikt mi nie odpowiedział. Dotarłam na szczyt schodków z lekką zadyszką. Mój brat płakał jak małe dziecko, siedząc na podłodze. - Hej hej spokojnie. Już tu jestem. - Usiałam koło niego i z całej siły przytuliłam do siebie. - Spokojnie. - pocałowałam go w głową, a w tej samej chwili na szczycie pojawili się zdyszani chłopcy.
-Czemu ona mi to zrobiła ? - wychlipiał przez łzy, a ja zaczęłam bujać się z nim na boki, próbując uspokoić.
-Bo jest nieczułą idiotką. Nie płacz proszę. - pogłaskałam go po głowie, i mocniej przytuliłam. Po moich policzkach poleciało kilka łez. Jak ona mogła skrzywdzi mojego braciszka ?! Oświeciło mnie. Wyjęłam sprytnie klucze ze spodni brata i podniosłam się. - Harry, Niall. Zajmijcie się Zaynem. ja mam do załatwienia pewną sprawę. - Rzuciłam i ruszyłam na schody, ale zatrzymał mnie Horan.
-Nie rób tego.
-A ty co w myślach mi czytasz? Skąd wiesz co chcę zrobić ? - nie odpowiedział mi. Po prostu patrzył na mnie błagalnie. Zacisnęłam zęby, aby mu nie ulec. - Idę. - wyrwałam mu się i zbiegłam po schodach. Chłopak dalej mnie nie zatrzymywał. Wsiadłam do auta Malika i z piskiem opon odjechałam. Pięć minut później znalazłam się pod blokiem Tatiany. Zatrzasnęłam drzwiczki z ogromną siłą i cała nabuzowana ruszyłam szybkim krokiem w stronę wejścia. Olałam recepcjonistkę i windą pojechałam na piętro. Miałam gdzieś, że jest już po północy. Teraz miałam tylko jeden cel. Opuściłam windę i stanęłam przed drzwiami do pokoju 123C. Zapukałam, albo raczej uderzyłam pięścią w drzwi z ogromną siłą. Gdy tylko drzwi się uchyliły, użyłam mojego prawego sierpowego i trafiłam w nos szatynce. - Jak mogłaś szmato ?! - krzyknęłam popychając ją i zatrzaskując za sobą drzwi.
-Ty nic nie wiesz. Nie wpieprzaj się! - warknęłam próbując zatamować krew ręką.
-Tak ? To może oświeć mnie ?! Który to jest wart łamania serca mojego brata !
-Bądź cicho. On zaraz tu przyjdzie. Ciebie nie powinno tu być. - zaczęła szeptać przez łzy.
-No to pięknie ! Poznam go tak ?! Super już się doczekać nie mogę ! - prychnęłam i skrzyżowałam ręce na piersiach.
-Posłuchaj mnie. Ty nic nie rozumiesz. On może Ci cos zrobić...
-Zrobić to ja mogę cos jemu.
-Ale ty nie rozumiesz. On jest czarnym charakterem. Jeśli ktoś by się o nim dowiedział byłoby po mnie. Dosłownie. Zabiłby mnie. - bezlitośnie bełkotała przez łzy odgarniając włosy do tyłu.
-Na jakiej podstawie mam ci wierzyć ? - zapytałam drwiącym głosem.
-Po prosu musisz. - usłyszałyśmy pukanie do drzwi. Zauważyłam, że szatynka zbladła.
-Do szafy już. - szepnęła i wepchnęła mnie do rozsuwanej szafy z lustrem. Posłuchałam jej. Byłam ciekawa o co tu do cholery chodzi ? Wytarłam twarz w ręcznik leżący na pościeli i otworzyła drzwi. - Carter braciszku ! - krzyknęła uradowanym głosem. Szparka byłą jednak za mała bym zauważyła jak wygląda sprawca, więc delikatnie ją powiększyłam. Nadal nic. Nie mogłam dalej kombinować, bo by się zorientował.
-Siostrzyczka ! - miał bardzo niski głos. Znany głos. Zatrzasnął za sobą drzwi z hukiem. - Dawaj forsę. - usłyszałam niby ten sam głos, ale teraz była w nim nutka złości.
-Masz. - warknęła, a ten prychnął.
-Co to jest ?
-No forsa ? - odpowiedziała oschle, a ja usłyszałam dziwny brzdęk jakby... nabijanej broni ?!
-Miało być dwa razy tyle.
-Starałam się, ale tylko tyle mam ! - jęknęła dławiąc się powietrzem. Zbierało jej się na płacz.
-No to trudno. Towaru nie będzie. - odpowiedział cwaniacko i zaśmiał się głupkowato.
-Nie ! Nie możesz mi tego zrobić. Ja tego potrzebuję. To chociaż połowę z tego ! Błagam. - dziewczyna zaczęła panikować i wędrować po pokoju.
-Uspokój się idiotko ! - usłyszałam pisk dziewczyny. Wydawało mi się, że ciągnie ją za jej długie włosy. - Ostatni raz, kiedy idę z tobą na spółkę. Następnym razem zapłacisz w naturze. - powiedział cwaniackim głosem i pchnął dziewczynę na łóżko.
-Obiecuję, że za tydzień wszystko się będzie zgadzało. - odparła, a ten rzucił w nią jakąś paczką zawiniętą w szary papier.
-Widzimy się za tydzień, laleczko.
-Tak Max. - Max ?! Do cholery co tu się dzieje ?! Usłyszałam trzask drzwi i płacz dziewczyny. Wstała i zamknęła drzwi na klucz, a ja wyszłam z szafy.
-O co tu chodzi możesz mi powiedzieć?  - zapytałam i nie czekając na odpowiedziedź podeszłam do pakunku i bez pytania odpakowałam je.
-Nie bierz. To moje. - próbowała mi je wyrwać, ale byłam silniejsza. Gdy zobaczyłam co to, myślałam, że zdębieje.
-Ty ćpasz ?! - uniosłam głos, a ta szybko zasłoniła mi usta ręką.
-Proszę ciszej. On może wrócić.
-Właśnie, kto to jest Max ? - zapytałam przeszywając ją morderczym wzrokiem.
-On mi przynosi towar, a ja mu płacę.
-Ile ?
-Całą moją pensję.
-Że co ?! Oddajesz całą pensję, żeby mieć to ?! - wskazałam na zawartość paczki. - Dziewczyno co miało znaczyć, za tydzień się widzimy ?
-No, bo on przychodzi co tydzień. - odpowiedziała, a ja myślałam, że oczy mi wyjdą z orbit.
-Ty wyćpasz to wszystko w tydzień ?! - nie mogłam opanować emocji i zaczęłam chodzić nerwowo po pokoju.
-Nie twoja sprawa ! Zresztą po co ja Ci to mówię. Wyjdź stąd ! - zaczęła na mnie krzyczeć i pchać mnie do wyjścia.
-I tak tu jeszcze wrócę. - zagroziłam jej i opuściłam pokój. - Świat oszalał ! - chciałam wyszukać komórki, ale nigdzie nie mogłam jej znaleźć. Pewnie zostawiłam w domu. - No świetnie ! - wybiegłam z budynku i wpakowałam się do auta. Przekraczając prędkość dojechałam do domu. Wbiegłam szybko do domu. W kuchni siedział tylko Harry.
-Co jest ? gdzieś ty była ? - zapytał podchodząc do mnie i patrząc czy aby jestem cała.
-Nieważne. Gdzie Zayn ?
-Zasnął. Gdzie byłaś ? - ponowił pytanie, a ja tylko przeklęłam pod nosem.
-Musisz ze mną jechać. - pociągnęłam go za rękę i wyprowadziłam z domu.
-Ale Abby o co chodzi ?! - zapytałam zrezygnowany siadając na miejscu pasażera. - Co ty chcesz zrobić ?!
-Jeszcze nie wiem. - rzuciłam zdając sobie sprawę, że nie mam opracowanego planu. - Co ja robię ? - powiedziałam głupio opierając czoło o kierownicę.
-Abby, chodźmy do domu. Jest już bardzo późno, a ty nie powinnaś się przemęczać.  -zaproponował głaszcząc mnie po plecach.
-O nie. - odpaliłam auto i ruszyłam z piskiem opon. Nie reagując na jakiekolwiek pytania Harrego, pociągnęłam go za rękę do bloku. Wjechaliśmy na piętro i pobiegliśmy do pokoju. Walnęłam ręką w drzwi, które same się otworzyły. Popchnęłam je delikatnie i weszłam. To co zobaczyłam przeszło moje wszystkie oczekiwania....



Będziecie pewnie wściekłe, że nie ma nic szczęśliwego tylko wciąż jakieś problemy, ale szczerze ten pomysł przyszedł mi do głowy tak spontanicznie q; Wyszło trochę inaczej niż to sobie wyobrażałam, ale powiedzmy, że jestem zadowolona ((; I jest trochę dłuższy zważywszy, że taka jakby rocznica xD
Kochane to już 50 rozdziałów ! WOW ! Tyle jestem w stanie napisać. Zakładając tego bloga nigdy nie myślałam, że tyle osób go polubi i będzie chciało czytać. Jestem po prostu wzruszona i szczęśliwa. Dziękuję wam kochani za 35 000 wejść 78 obserwatorów i 731 komentarzy ! Kocham Was nad życie !
Pozdrawiam
black.character

26 komentarzy:

  1. Ja myślałam, że na początku będzie sielanka, a tu lipa xq Max, Max, Max.. kojarzę go, tylko nie pamiętam czy to jest on... Hm.. nie ważne. Mam nadzieję, że Abby pomoże jakoś Tatianie (:

    OdpowiedzUsuń
  2. Ty już całkiem ocipiałaś?!
    w takim kuźwa momencie?!
    no ja nie mogę.. ;D Jesteś wredna. Ale i tak Cię kocham :*
    Max mi kogoś przypomina, ale błagam, niech to nie będzie TEN MAX.
    Czekam na kolejny,
    Całuski, Angie.

    OdpowiedzUsuń
  3. Z jednej strony udusiłabym Tatianę... a z drugiej też... no ale jak ma takie problemy... po pierwsze: czemu ćpa? po drugie: Czemu Zerwała z Zaynem? po trzecie: Co się dzieje z Abby? mam nadzieje że dziecku wszystko dobrze:D
    Czekam na kolejną notkę:D

    OdpowiedzUsuń
  4. No nie spodziewałam się że Tatiana w ogóle go odrzuci, a to potem ... nie no zaskoczyłaś mnie ale bardzo pozytywnie. No i jeszcze takie zakończenie nie no nie mogę GENIALNY rozdział xD
    Ubóstwiam twojego bloga i już nie mogę doczekać się następnego rozdziału napisz szybko <3

    OdpowiedzUsuń
  5. czekam na następny :D
    I zapraszam do mnie : http://stories-about-1-direction.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  6. Boski <3 Jak ona mogła go odrzucić?! Czekam na następny <3

    OdpowiedzUsuń
  7. No zapowiada się ciekawie. Akcja niczym z kryminału ; )

    OdpowiedzUsuń
  8. Wiesz, ja w sumie nie narzekam. Zawsze przydaje się coś mało sielankowego :P Trochę mnie zaskoczyłaś. Byłam pewna, że Zayn jej się oświadczy, ona się zgodzi, będą mieć razem całą gromadę dziecek i będą szczęśliwi... A tu klops :/ Kurde, w życiu bym się nie spodziewała, że ta cała Tatiana ćpa :/ Biedny Zayn, współczuję mu strasznie. Ona pewnie też go kocha, ale musiała mu coś powiedzieć, jakoś się wymówić. Kurde no, poplątałaś ! :) Chcę żeby się ułożyło noo !
    Zapraszam do nas ! :)
    http://pozytywnie--zakrecone.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  9. Biedny Zayn.
    Bardzo mi się podoba to, że nie ma tu samej sielanki i coś się dzieje.
    Czekam na kolejny rozdział.

    Zapraszam do siebie ;)♥

    http://keep-calm-and-go-to-england.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  10. Dawaj mi szybko następny bo wykituje tutaj !!!
    Nie mogę się doczekać ;*

    Zapraszam do siebie
    http://kaiss-and-he.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  11. WOW! Super, nie moge sie doczekac nastepnego I niech Abby bedzie z Niallem, BŁAGAM!!!!

    OdpowiedzUsuń
  12. WOW! Super, nie moge sie doczekac nastepnego I niech Abby bedzie z Niallem, BŁAGAM!!!!

    OdpowiedzUsuń
  13. Po pierwsze WoW,, nie wiem jak opisać jak BAAAARDZO mi się ten blog..Całe opowiadanie jest po prostu zajebiste,, a nawet lepsze =D Naprawde uwielbiam Ciebie i twoje pomysły...To że to opowiadanie nie należy do najszczęśliwszych wcale mi nie przeszkadza właśnie sprawia że jest takie realistyczne ((w pewnym stopniu :p)) i superanckie :**

    Po drugie,, co to rozdziału to: Szkoda mi Zayn'a,, nie spodziewałam się czegoś takiego po Tatianie no ale co może jej jakoś pomogą.. Niall i jego paluszek ;( biedaczek,, tak poza tym to też mu współczuje on naprawde kocha Abby..A i jeszcze czy to kurwa ten sam Max co 'porwał' Abby?? Miejsza z tym i tak jest świetnie ;)

    Po trzecie,, kocham Cię za to że ty sama decydujesz o swoim blogu..np. jak z kim będzie Abby lub jak się dalej potoczy =D

    Pozdrawiam Cię kochana i czekam z niecierpliwością na kolejny rozdział..Buziak ♥♥

    OdpowiedzUsuń
  14. No co no świetnie jest! Może dojdziesz do 100 rozdziałów, hmn ?:D
    Czekam na następny i nadal wierze w Harrego i Abby. ;)

    OdpowiedzUsuń
  15. świetny rozdział zresztą jak zawsze :D nie mogę doczekać się nn :) i niech Abby będzie z Niallem

    OdpowiedzUsuń
  16. Hej, no super Ci to wychodzi :) Mam szczerą nadzieję, że Niall będzie z Abby <3 Jak czytałam rozdział o śmierci Louisa popłakałam się jak bóbr :( Pozdrawiam i zapraszam do mnie: http://every-day-one-direction.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  17. Czekam oczywiście na kolejny! i oczywiście trzymam kciuki za Nialla

    Zapraszam do mnie na 3 dopiero zaczynam http://fifi1d.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  18. Jak można w takim momencie kończyc? ;o
    Super rozdział XD

    OdpowiedzUsuń
  19. Świetny.!!!! Jak mogłaś w takim momencie skończyć. Oj nie dobra, nie dobra. (: W co ta Tatiana się wpakowała?! Mam nadzieje, że Abby jej jakoś pomoże...
    Czekam na nexta. : *
    Nusia. ; *

    OdpowiedzUsuń
  20. Ooooo kurde : O Ale dramaty się porobiły : O Jak ona mogła dać kosza Zaynowi ??!! -,- Ma wp*****l :D Nie wiem co tam masz w głowie za pomysły ale coś tak myślę że Abby i Niall będą razem? :D
    Masz wielki talent którego ci zazdroszczę... *___* Życzę dalej takiej weny <3

    OdpowiedzUsuń
  21. Super, extra, zajebiście...! Kiedy następny rozdział?? <3 <3

    OdpowiedzUsuń
  22. świetnie, ale wciąż żałuję że uśmierciłaś Louisa. ;((
    Wyczekuję kolejnego rozdziału z niecierpliwością.

    http://i-want-to-drown-whenever-you-leave.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  23. Nie sądziłam, że to opowiadanie tak ogromnie TOTALNIE mnie wciągnie. Kocham twoje rozdziały i ciebie, że napisałaś ich aż 50 !! Wooooo... Ale proszę ciebie nie kończ jeszcze tego opowiadania. Pewnie każda z nas tutaj czytających chciałaby, żeby ten blog dotrwał do 100 rozdziału. Nie wiem czy starczy ci pomysłów na jeszcze dodatkowe 50 rozdziałów, ale każda z nas byłaby OGROMNIE wdzięczna. Naprawdę ZAJEBIŚCIE piszesz i czyta się to z taką ekscytacją i zachwytem, że bardziej nie można. Jesteś świetna, wspaniała i wogulee. !! <3 Pozdrawiam baaaardzoo! :) zapraszam też na moje blogi : http://forever-young-with-1d.blogspot.com/ , http://you-have-my-heart.blogspot.com/, http://one-thing-in-you.blogspot.com/ . OCZYWIŚCIE przepraszam SORKI za Spam, ale moje blogi to nie są zbyt populars, więc. Zachęcam do zapisywania się do obserwatorów i czytania. :) Jeszcze raz PRZEPRASZAM ZA SPAM i wgl POZDRAWIAM WAS WSZYTSKICH zwłaszcza black.character. Jesteś zajebista i zapamiętaj to na długoo.. Kocham <33

    OdpowiedzUsuń
  24. zajebiste , jedziesz dalej ! nie poddawaj się , napisz jak najwięcej . masz świetne pomysły , chociaż szkoda że uśmierciłaś Louisa , ale cóż , jak trzeba było to cóż , zrób żeby to dziecko , było chłopcem i było zarąbiście podobne do Lou i jeszcze żeby nazywało się Tommo , tak jak Lou mówi że chce żeby jego dziecko miało tak na imie ! zaprazam do mnie na imaginy http://1dimaginyonedirection.blogspot.com/ .

    OdpowiedzUsuń
  25. Co chwilę jak ta wariatka wypatruje czy nie dodałaś nic nowego. :)
    Kurde nie mogę się doczekać następnego rozdziału ! <3

    OdpowiedzUsuń
  26. Słonko kiedy nowy rozdział ? <3

    OdpowiedzUsuń